En iyi pilot en uzun yıllar uçan pilottur

[H_E_L_P_55]

Her birimizin tutkuyla bağlandığı bu eşsiz spor o kadar muhteşem ki kendimizi kaptırmamak elde değil.

Yazımın amacı bu spora yeni başlayan arkadaşlara bir kaç ufak uyarı ve biraz da öz eleştiri.

Eğitimimi aldıktan sonra bu spora ilk başladığımda kendime bir hedef koymuştum XC pilotu olacağım diye, üzerinden 2.5 yıl geçti ve halen hedefim doğrultusunda elimden gelen çabayı göstermekteyim. 2.5 yılda öğrendiğim şeylerden biriside bir pilotun gelişimindeki faktörler.

Kendimden örnek vermek gerekirse ilk termik uçuşunu 20 veya 25 uçuşumda gerçekleştirdim. öylesine güzel bir havada termik döndüm ki ne en ufak bir sallantı nede türbülans vardı tepe + 1500 gibi güzel bir uçuş çıkarttım . Bu uçuşun ardından duygu aynen şöyleydi " termik bumuymuş ya " ve bu uçuşla beraber İKARUS gelip yerleşti sol omzuma. Özgüven öle tavan yaptı ki hedefler biranda yükseldi artık düz süzülüşler tat vermez tepeye ikinci kez çıkmak ise işkence olur hale geldi.

60 la 150 ci uçuşlar arasında artık termiği tepe kenarların da ara oldum tepeye yakın noktalarda dönüşler yapıp termik dönmeye çalışıyordum. ve sonra termik mevsimi bitti ve kışın düz uçuşlar başladı spiral ler derin wingover lar. Kısacası pilotluğumu ilan etmiştim taki sağlam bir termikte %70 ın üzerinde bir kapanmayla çıldıran kanat , orduda wingover sırasında içten kapanan kanadın %40 kıravat olup denize düşmem le bu işin ciddiyetini anlayıp kendimi dizginlemem le son buldu.

Şimdi geçmişe doğru baktığımda ve çevremdeki insanları forumdan okuduğum kaza haberlerini vaya yapılan muhabbetleri okudukça çıkardığım bir sonuç var. Bu yazı XC veya TERMİK uçuşlarını yeni öğrenen kişiler için.


İkarus sendromunu uzun uzun anlatmaya gerek yok ama şunu söylemekte yarar var. Bu spora yeni başlayan kişilerde kanat hakimiyeti tam manasıyla oluşmadan tepe kenarlarında termik dönmeye çalışmak gerçekten büyük bir risk. Nedeni şu yamaç kenarında yamaca %90 derecelik bir açıyla giderken yamaca doğru %70-80 lik bir kapanmada kurtarma ihtimali mücizeye yakın sanırım. ( deneyimli pilot bunu neden yapıyor diyebilirsiniz aradaki fark hakimiyet havanın analizi ve durum değerlendirmesi ve o duruma göre hareket etmesi )

SIV dersleri bu sporun vazgecilmezlerinden biri her pilotun belli periyotlar la bunu tekrarlamalı bunu hepimiz biliyoruz. Sıv derslerindeki birçoğu harekette kapanma sonrası müdahelenin eğitimlerini alıyoruz. Ama termik dönerken ki sallantılar, tepe kenarındaki güçlü dinamik kaldırıcılar da, inversiyon tabanındaki turbulans ta, güçlü balon termiklere denk geldiğimizde, tepe rotorunda kanat hakimiyeti konusunda bir ders yok. Bu ve buna benzer hava olaylarının içerisinde kanat hakimiyetini öğrenmek için bunları yaşayarak öğrenmemiz gerekiyor nekadar yer eğitimi yaparsak yapalım nekadar teorik bilgimiz olursa olsun yaşamadan tecrübe etmeden öğrenemeyeceğimiz bir şey bu.

İşin en kötü tarafı da 60-70 uçuşu olup da başedemeyeceği bir hava olayıyla karşılaşıp kaza geçirmek.

Kendi adıma geçmişe baktığım da kırımlı veya ölümlü bir kaza geçirmediğime dua ediyorum bir dönem bu sporun risklerini tamamen unutmuşum ve sadece uçmaya odaklanmışım.


Benim çıkardığım dersler şunlardır

1: Birşeyleri öğrenmek ve kendi koyduğunuz hedeflere ulaşmak için eğitim sürecini atlayarak ilerlemeyin.

2: Kendinizi dizginlemeyi telkin etmeyi bilin.

3: Benle aynı başlayan adamlar neler yapıyo duygusunu bir kenara bırakın

4: Etrafınızda ki uçuşuna ve bilgisine güvendiğiniz kişilerin sözüne kulak asın.

5: Daha fazla uçmak daha fazla mesafe yapmak için kendinizi tehlikeye atmayın


Felsefem şu en iyi pilot en uzun yıllar uçan pilottur.

Tüm camiaya kazasız belasız uçuşlar...

Turhal Sportif Havacılık Kulübü
KORAY KOŞ

[Airbender]

Koraycım Merhaba,

İnsan hayatında hele ki bilgiye çok kolay ve emeksiz ulaşılabilen bu zamanda yazdıklarına katılmamak mümkün değil.
Ufak bir şema çizdim konunun kolay anlaşılması için.

1. Tutum - İstek
Bu sporu neden yapmak istiyoruz ve nasıl yapmak istiyoruz diye sormalıyız kendimize.
ÖRNEK:
*araba kullanmaya kara verdim.
neden kullanacağım?
İhtiyaç mı? zorunluluk mu? zevk mi? vb...
2. Bilgi - Eğitim
Her işte olduğu gibi artık çok kolay aç interneti istediğin video istediğin bilgi sonsuz.
*Açtım google anahtar var, pedallar var gaz pedalı, fren ooo bir de debriyaj diye bir şey varmış. ne işe yarar vs... bakıyoruz olacak gibi değil. ama okuyoruz. bilgiyi alıyoruz. Yine olacak gibi değil kurslara gidiyoruz.
3. Uygulama
Talim yapmak, harekete geçmek.
*Trafiğe kapalı alanlarda yavaş yavaş ardından biraz daha açılarak ve interland ı genişleterek.
Boşa al
debriyaja bas, frene bas.
kontak çevir vitese tak vs... bunların hiç birini şimdi biz yapmıyoruz. çünkü artık....

4. Beceri- refleks
Beceri ve reflekse dönüştü. Hayat genel anlamda bu sonsuz sirkülasyon ile devam etmektedir ve her biri birbirini tetiklemektedir.

Çok uzun tutmamaya çalışıyorum. Burada asıl olan 3 ile 4 arasında oluşan Bilgi Tuzağına düşmemektir.
Her şeyi biliyorum okudum öğrendim eğitimi aldım. Aldın da ne kadar uyguladın ne kadar antrenman yaptın. Bu yaptıkların beceri ve reflekse dönüştü mü?
Herkesin bunu durup düşünmesi gerekmektedir.
Saygılarımla,

[manınsky]

Bu sporda gelişimi engelleyen en önemli sorunlardan biriside egodur bence...
yani ben oldum olayıdır. başkalarının tecrübelerini küçümsemek konuşmamak, dinlememek, yada dinleyip kulak asmamaktır.
Zamanında benimde yaptığım eğittiğim öğrencilerden gördüğüm kişiye bağlı en büyük problemdir.
beceri ve refleks öğrenme ve tecrübeye dayanır ne kadar çok tecrübe edersen o kadar çok beceriye ve reflekse dönüşür.
fakat genelde belli bir uçuş sayısına ulaşınca herkes ben oldum havasına girer ve bu süreci kazasız ve çabuk atlatırsa gelişimi hızlanır aksi takdirde gelişim durup benim tabirimle debelenme başlar.
kendimde yaptım bir çok eğittiğim adayda da gördüm bunu ve bunu hiç çekinmeden söyledim bu şekilde devam edersen başına bişey gelicek dediğim çok adam oldu kimi yaşıyarak öğrendi kimi korkup sporu bıraktı. ama hala ısrar edenlerde var.
malesefki bu ısrar edip başına bişey gelicek olan arkadaşlar yaşamadan öğrenemiyorar.
Bu yüzden bu sporda öğrenmeye aç olmak lazım farklı seviyedeki pilotlarla farklı tecrübedeki eğitmenlerle ve farklı yerlerde çokça uçarak ufkumuzu geniş tutmalıyız ve alçak gönüllü olmalıyız ki gelişim sürecinde doğru yollardan ilerleyelim...

[H_E_L_P_55]

cenk abi örneklemen gayet güzel. Bizim sporumuzda sadece bilgi yeterli değil

Bilgi + Deneyim = Tecrübe

geriye kalan ise edinilen bilgiyi deneyime çevirirken sıralamaya dikkat etmek.

Ego bizim sporumuzun en lanet yan etkilerinden birisi maalesef. İnsan psikolojisi çok farklı. Bir insana " Sen böle yapıyorsun ama " diye başlayan cümleler yavaşlatmak yerine dahada hırslandırabiliyor. İnsanları uyarmanın yada hangi metot da uyarmanın bir kalıbı yok sanırım. Onun için yaşanmış tecrübeyle öğrenilenler en iyi etkiyi bırakıyor helede bu sporda.


Paylaşım önemli arkadaşlar başkasının yaşamış olduğu bir tecrübe belkide bir başkası için hayati bir önem kazanıyor.

[Güven Çakır]

Ucmak... Hayatın belkıde en heyecan verıcı tarafı, en guzel tarafı. Insan hep ıstemıstır ucmayı, kımı becerebılmıs, kımı korkmus, kımı korkusuzca lımıtlerını zorlamıs.

Ucmaya baslamaya gorsun. Asla doyamaz, daha fazla hep daha fazla ıster. Ucamanın tadına varan kım vardır kı? bır sanıye daha fazlasını ıstemesın. Kus gıbıdır artık, elde olsa tuvalete ucarak gıdecek. Hatta mucızeler ıster yaradanından, ucabılme yetısı ıster. Sıhır gıbı, hayal gıbı...

Hele bır de uzaksa, bır de yalnızsa!

Y.P. bıreysel yapılan bır spor, ama ekıple guvenlı ve guzel. Test edılmıs yerlerde, bırılerının kollamasını ıstercesıne havayı kollektıf koklayarak ucmak yerıne, daha fazla teorı, daha fazla emek, daha fazla korku, daha fazla cesaret ...

Ve herseyden onemlısı daha fazla emek vererek daha aza razı olamaktır yalnız ucmak.

Itıraf etmelıyım kı ben onlardanım. Yalnız kalmak zorunda olanlardan. Bazen belkı yanlıs degerlendırdım deyıp, uculabılecek anları kacırdıgım emınım kı cok olmustur. Yıne de once can, once emnıyet, once gereksız rısk almamak. Lımıtlerı zorlamak yerıne, daha fazla emekle lımıtlerı ıkı arttırırken, lımıtlerın cok altında ıstemeye ıstemeye aza kanaat etmekle; hem kendıme, hem sevdıklerıme ve sevenlerıme, hem camıaya karsı sorumluluklarım ve oncelıklerım olmalı tesellısı, aza sukretmek ıcın yeterlı..

En azından hıc ucamamaktansa , arada o askı yasamak, hıc yasamamısları dusunerek, '' Ben dunyanın en sanslı ınsanlarından bırıyım'' dıyebılmek. Ayrıca tepelerın daıma orada oldugunu, Allah omur verdıkce yıne yıne yenıden o tadı alabılecegımı dusunerek. Keyfıme, saglıgıma, moralıme, havaya, kendımı guvende hıssetmeme ve daha pek cok seye bakarak , ustelık daha once hıc uculmamıs, hıc denenmemıs yerlerde, ama sorumluluk bılıncıyle var olabılmek...

Hayatı yavas ancak dusunerek yasamak. Guvenlı yasamak ıcın emek vermek.

Uzucu sonuclara yol acmamak gerek...

Lutfen, bu en guzel sporu, bu en guvenlı havacılık sporunun bır doga sporu oldugunu da bılerek yapmaya gayret gosterelım.. Hıc bırımızın son ucusu olmasın.

Pılot her an tetıkte, her an dıkkatını muhafaza edebılen kımsedır... Lutfen dıkkat.

Olen kardesımıze Allahtan rahmet, kırım yasayan genc pılot arkadasımıza da acıl sıfalar dılerım.


Bu yazıyı Koray kardeşimizin yürekten yaptığı ibretlik özeleştiri sonrası yazmıştım. Herkesin kendini bir kez daha sorgulaması umuduyla. Tüm pilotlara sevgiler..