yelken kanat

[ahmetkömürcüoglu]

eh,artık yavaş yavaş bir şeyler oluşmaya başladı.hocasızlığın gözü kör olsun...

[ORKO]

sen hocasız uçarsında ben uçamazmıyım diyorum ama fotoyu kopyalayıp buraya yapıştıramıyom neyse ben biraz daha hocasız devam edersem kanat beni yapıştıracak yere iyi hocasız uçuşlar diyorum fakat abicim paraşüt iyide delta kanat hocasız zor yaf çok hızlı benimkinde en azından askıdayım, ama siz...

[ahmetkömürcüoglu]

mehmet bey,biz de askıdayız,hem de ensemizden.işin zor tarafı,bir terslik olduğunda yere balıklama bindiriyoruz.alet de çok hızlı.hoca da olmayınca uçuşlar korku ile yapılıyor.allahtan internette uçuş videoları var da cesareti onlardan alıyoruz.alman milli takımı hanımlarını da görünce utanıp depara başlıyoruz.halbuki güvenebileceğin hoca olsa,öl dese ölürsün.çünkü adam kendinden emin ki,sana emir veriyor,sorumluluk alıyor.nitekim bir günlük ders aldığım bir deltacı sayesinde,o tek günde çok iyi gelişme göstermiştim.ama artık yola girdim,çok şükür.ama dört ayı harcadık doğrusu.artık kimse önümü kesemez...
selamlar...

[ORKO]

ben şimdi almanyadaki bayanlar diyince bizim bayanları canlandırdım kafamda, küçümsemek anlamında söylemiyom ama bizim köylü kadınlardan birini bindirecen deltaya yukarda ne kadar şirin bir görüntü oluşur şalvarla, bizim bayanlar birazda göbekli olur, neyse ben size ilk uçuşumu anlatayım, konya selçuk üniversitesi kampüsünün güneydoğusunda çok deli bir tepe keşfettim yaklasik 30-40 metre yüksekliğinde kuzeye bakıyor ve her daim rüzgar alıyor paraşütü arkama sedim tereddütlü bir şekilde bekliyorum rüzgarın hafiflemesini yaklaşik 20 dakika sonra rüzgar 0-5 km ye düştü iyice emin olduktan sonra ayağa kalktım sezgilerim biraz uçmamamı söylüyordu ama ben kararlıydım yaklaşık 250 metrelik bir mesafe vardı belirlediğim iniş yerine, neyse biraz geri çekildim kalbim küt küt atıyordu a kolonlarını elime aldım ve öne hamle olamaz kanat tam tepeme geldi hadi uçalım diyor bir kaç adım sonra senelerdir hayalim olan şey olamaz yarabbim uçuyorum ama kanat dhv 2 olduğu için biraz hızlıydı, tam gaz aşağıya doğru uçmaya başladım ortalarda bir yerde rüzgara yakalandım bi baktım tepeden uzaklaşmaya başladım ama rüzgar bıraktı bizi ve tekrar tam gaz irtifa kaybetmeye başladım uçtu uçtu sonra tepenin en az eğimli olan yerine son sürat girdim ayağım yere yarım bilemedin bir metre mesafade ve firen iplerine eşit ve abartısız asıldım kanatın hızı kesildi ve resmen nokta inişi yaptım, sonra arkama tepeye doğru baktım ve inanamadım uçtuğuma, tek şahidim kuşlardı kimse görmedi, sizde bana ilk yerden kopuşunuzu yazarsanız sevinirim (ORKO)