Sevgılım’le hafta sonu kaçamağı
Gönderilme zamanı: 1 on yıl 11 ay önce (06.05.2013, 10:16)
04-05 Mayıs 2013. YP serüvenimde, bir eşikten daha geçtim. İsmet’in önerisi ile SIV çalışması için planladığımız hafta sonu, son anda İbrahim’in fizik tedavi gördüğü kolundaki sağlık sorunlarına rağmen beni yalnız bırakmamak adına katılmasıyla, Cumartesi sabahı başladı. Arif Hoca’ya hafta sonu “Ölüdeniz ’e gidiyorum, bana eşlik eder misin?” Dediğimde hiç tereddütsüz, “evet” cevabını aldıktan sonra, yalnız başıma gurbete gitmeyeceğim en azından diye biraz teselli bulmuştum. Yolculuğumuz Cumartesi Sabahı 09’da başladı, 11 gibi Belce-kız daydık. Altan ve Tülay hanımın 10,30’da gelen telefonu, iniş-alanında “sizi bekliyoruz” demesiyle, sayımız 5’e ulaştı. (İbrahim; Rakı-Balık kardeşliği ile son anda onları da gelmeye ikna etmiş)
Arif hoca önce; SIV hareketlerini (a.teorik eğitim) ayrıntılı ve tüm olasılıkları içerecek şekilde anlattı. Sonrasında tandemle (ben yolcu pozisyonunda) uçuşa çıktık. Biraz termikle irtifa aldıktan sonra Deniz üzerine geldik. Şimdi (b.eğitmen eşliğinde pratik eğitim) teoride öğrendiklerimizi pratikte gösterme zamanı geldi. 1. tam stoll, 2. tam stol, soldan-sağdan negatif spin, Wingover, harekete giriş, hareket esnasında yapılacaklar, çıkış, yere indiğimizde, her şey o kadar hızlı yaşanmıştı ki, kalbimin kanıma adrenalin pompalayan gümbürtüsünü yeni yeni duymaya başlamıştım. Önce; uçtuğum kanatla ve (koza) harnesle basic Sıv egzersizleri için ikinci sortiye çıktım. (c.eğitmen nezaretinde tek başına hareketleri uygulama) Kulak kapama, sağdan asimetrik, soldan asimetrik, % 40, % 50, hız çubuğunu kullanarak asimetrik kapama, önden kapama, hız çubuğunu kullanarak önden kapama, kanadı at nalı pozisyonunda tutma, wingover’la ısınma turunu tamamladım. Cumartesinin eğitim çalışmasını böylece tamamladık.
“Uçuşa başladım Stoll’e giriş, stoll pozisyonunda eşit-dengeli ve istikameti kaybetmeden hızla irtifa kaybediş, bir, iki, üç, dört öne-arkaya salınım, öne salınımda frenleri eşit bir şekilde bırakma, kanat arkaya giderken tekrar içine hava dolması, öne çok hızlı saldıracak, buna hazırım, gerektiği kadar hızlı ve dengeli fren alıp önel saldırışını kontrol etme ve stoll’den çıktım”. Gözlerimi açtım saat gecenin 03.00 hay Allah rüyaymış, uykum kaçtı, Pazar günü de bu kadar kolay olsa bari diye düşünürken, sahile indim, yıldızları seyrettim, saat 04:00 yatağa döndüm, saat 07:00’ye kadar uyumuşum. Kaslarım gergin, 20 dakika tempolu serin sularda yüzme, soğuk duş, sağlam bir kahvaltı; şimdi daha iyi hissediyorum, güne hazırım.
Pazar 09:30’da ilk uçuşa çıktık, birinci gün yaptıklarımı arif hoca 30-40 m. altımda- üstümde-yanımda bulunduğu halde, tekrar ettik. Yerde denize inmiş kanatlar, yedekler, temiz çeşme suyu ile yıkanıyor… İçimde hala bir gerginlik, yanımda çıtı-pıtı balık etli bir bayan, nasıl stall yaptığını anlattı. Ve arkasına “aha şuncacık bir kadın yapıyorsa, sen nasıl yapamazsın” dedi. “Ahh, bunu söylemeyecektin işte, bu iş şuncacık kadın, yunan tanrısı Herkül gibi bir vücuda sahip erkek işi değil ki, Yürek işi Yürek” dedim, yüzüne karşı ama içimden.
Saat 14:30. Arif hoca aşağıda ben ve İbrahim, Altan bey, Tülay hanım ikinci sortiye çıktık. Bulut tabanı 3.000 m. civarında Kalkış, Altan bey çok iyi irtifa aldı. Biraz stres atayım otoban termiği 2.750 m.’ye güle oynaya çıktıktan sonra, “-Sıv’den vazgeçip, arkaya doğru krosa mı uzasam acaba?” dedi iç sesim. “-hayır bununla yüzleşeceğiz, YP’ci için Stall’den kaçış, korkunun da ecele faydası yok,” dedi bir diğer ses. Denize doğru, süzülmeye başladım. My-Zen kanalındaki nefes alma teknikleri işe yarar mı acaba diye başladım meditasyona. Deniz üzerine yaklaşık 2000m.’ye yakın bir irtifa ile geldim. Arif hoca, artık başlayabilirsin dedi. “Sana geliyorum Allahım, bildiğim dualar, ben en son ne zaman dua etmiştim acaba” diye düşündüm, hatırlayamadım. Birinci stol, düşme hissi, frenleri erken bıraktım, kanadı kontrol ettim, telsizden arif hoca “şimdi daha uzun frenleri basılı tut” komutu verdi. İkinciyi çektim, kanat arkaya bayıldı, ellerimi vücuduma eşit bir şekilde yapıştırdım, ileri geri salınım, dengeliyim, istikametim aynı, kanada bakıyorum, yaklaşık 4-5 saniye (birkaç saate bedel saniyeler) öndeyken frenleri eşit ve dengeli bırakıyorum, arkaya giderken içine hava doldu, öne saldırmasına hazırım, yeterli fren, stolden çıkış… işte bu, yaptım, bir daha denemek istiyorum, bir daha derken sanırım 5 kez üst üste yapıyorum. Hepsi aynı mükemmellikte olmasa da, çıkışta kanadı kontrol edişim, Stall, Spin, Mupin, evet çok güçlüsün ama senin iplerin benim elimde, iyi günde, kötü günde, her koşulda seninle birlikte, uyum içinde uçacağız, diyorum sevgilıme, (Orman’da Fantom’a 10 kaplan gücünde diyorlarmış ya, havada da bana birkaç kartal gücünde diyecekler bundan sonra… evet bir ikarus sendromu böyle başlarmış…) Sağdan-soldan spin, popom harnese gömüldü, ipler gitar teli gibi gergin, dönüşteki havanın sesi, bu kanat tekrar normal uçuşa döner mi acaba, derken çekili freni yavaş-yavaş bırakıyorum eşitliyorum, kanat kabarıyor, kanadı kontrol ediyorum. Wingover’la son irtifayı da yedikten sonra, bir kahraman edasıyla inişle, uçuşumu tamamlıyorum.
Plajdaki herkes başıma toplanıp, şimdi beni kutlayacaklar diye etrafıma bakıyorum, bekliyorum bir süre, bekliyorum, eee hadi ama, kamera şakası mı bu? ne gelen var ne giden, herkes kendi havasında, kimi güneşleniyor, kimi sevgilisi ile el ele tutuşmuş geziyor, herkes kendi havasında… Benim için büyük, insanlık için küçük bir adımmış meğer… Allahtan İbrahim var, Tülay Hanım, Altan Bey, Arif hoca var onlar gördü ne büyük (!) bir iş başardığımı… Bir tandem pilotu, “ısrarla üst üste stall deneyen sen miydin?” diyor. Oh be diyorum varlığımızı fark eden biri çıktı…
Buradan Arif (A. Kemal Buhara) hocama, benim için çok heyecan verici günümde beni yalnız bırakmayan, İbrahim’e, Altan Bey’e, Tülay hanıma, çocuklara bakıcı ayarlayamadığımız için, çocuklar için hafta sonu tatilini evde geçiren ve sinirini evin halılarını temizleyerek çıkarmaya çalışan sevgili eşim Gülşah’a çok teşekkür ediyorum.
Ve son teşekkür de Sevgılım (gizli metresim Ozone) Delta’ma. Sen neymişsin be güzelim, sen ne güzel bir şeymişsin, laf aramızda beni hiç şey, senin gibi “uçuramıyor”, bu kadar uzun süre birlikteydik ama hiç böylesine doruklara çıkmamıştık, yaşattıkların ve yaşatacakların için binlerce teşekkür…
Hepinize emniyetli ve keyifli uçuşlar…
Antalya, Falezliler, Selahattin Asmalı
Arif hoca önce; SIV hareketlerini (a.teorik eğitim) ayrıntılı ve tüm olasılıkları içerecek şekilde anlattı. Sonrasında tandemle (ben yolcu pozisyonunda) uçuşa çıktık. Biraz termikle irtifa aldıktan sonra Deniz üzerine geldik. Şimdi (b.eğitmen eşliğinde pratik eğitim) teoride öğrendiklerimizi pratikte gösterme zamanı geldi. 1. tam stoll, 2. tam stol, soldan-sağdan negatif spin, Wingover, harekete giriş, hareket esnasında yapılacaklar, çıkış, yere indiğimizde, her şey o kadar hızlı yaşanmıştı ki, kalbimin kanıma adrenalin pompalayan gümbürtüsünü yeni yeni duymaya başlamıştım. Önce; uçtuğum kanatla ve (koza) harnesle basic Sıv egzersizleri için ikinci sortiye çıktım. (c.eğitmen nezaretinde tek başına hareketleri uygulama) Kulak kapama, sağdan asimetrik, soldan asimetrik, % 40, % 50, hız çubuğunu kullanarak asimetrik kapama, önden kapama, hız çubuğunu kullanarak önden kapama, kanadı at nalı pozisyonunda tutma, wingover’la ısınma turunu tamamladım. Cumartesinin eğitim çalışmasını böylece tamamladık.
“Uçuşa başladım Stoll’e giriş, stoll pozisyonunda eşit-dengeli ve istikameti kaybetmeden hızla irtifa kaybediş, bir, iki, üç, dört öne-arkaya salınım, öne salınımda frenleri eşit bir şekilde bırakma, kanat arkaya giderken tekrar içine hava dolması, öne çok hızlı saldıracak, buna hazırım, gerektiği kadar hızlı ve dengeli fren alıp önel saldırışını kontrol etme ve stoll’den çıktım”. Gözlerimi açtım saat gecenin 03.00 hay Allah rüyaymış, uykum kaçtı, Pazar günü de bu kadar kolay olsa bari diye düşünürken, sahile indim, yıldızları seyrettim, saat 04:00 yatağa döndüm, saat 07:00’ye kadar uyumuşum. Kaslarım gergin, 20 dakika tempolu serin sularda yüzme, soğuk duş, sağlam bir kahvaltı; şimdi daha iyi hissediyorum, güne hazırım.
Pazar 09:30’da ilk uçuşa çıktık, birinci gün yaptıklarımı arif hoca 30-40 m. altımda- üstümde-yanımda bulunduğu halde, tekrar ettik. Yerde denize inmiş kanatlar, yedekler, temiz çeşme suyu ile yıkanıyor… İçimde hala bir gerginlik, yanımda çıtı-pıtı balık etli bir bayan, nasıl stall yaptığını anlattı. Ve arkasına “aha şuncacık bir kadın yapıyorsa, sen nasıl yapamazsın” dedi. “Ahh, bunu söylemeyecektin işte, bu iş şuncacık kadın, yunan tanrısı Herkül gibi bir vücuda sahip erkek işi değil ki, Yürek işi Yürek” dedim, yüzüne karşı ama içimden.
Saat 14:30. Arif hoca aşağıda ben ve İbrahim, Altan bey, Tülay hanım ikinci sortiye çıktık. Bulut tabanı 3.000 m. civarında Kalkış, Altan bey çok iyi irtifa aldı. Biraz stres atayım otoban termiği 2.750 m.’ye güle oynaya çıktıktan sonra, “-Sıv’den vazgeçip, arkaya doğru krosa mı uzasam acaba?” dedi iç sesim. “-hayır bununla yüzleşeceğiz, YP’ci için Stall’den kaçış, korkunun da ecele faydası yok,” dedi bir diğer ses. Denize doğru, süzülmeye başladım. My-Zen kanalındaki nefes alma teknikleri işe yarar mı acaba diye başladım meditasyona. Deniz üzerine yaklaşık 2000m.’ye yakın bir irtifa ile geldim. Arif hoca, artık başlayabilirsin dedi. “Sana geliyorum Allahım, bildiğim dualar, ben en son ne zaman dua etmiştim acaba” diye düşündüm, hatırlayamadım. Birinci stol, düşme hissi, frenleri erken bıraktım, kanadı kontrol ettim, telsizden arif hoca “şimdi daha uzun frenleri basılı tut” komutu verdi. İkinciyi çektim, kanat arkaya bayıldı, ellerimi vücuduma eşit bir şekilde yapıştırdım, ileri geri salınım, dengeliyim, istikametim aynı, kanada bakıyorum, yaklaşık 4-5 saniye (birkaç saate bedel saniyeler) öndeyken frenleri eşit ve dengeli bırakıyorum, arkaya giderken içine hava doldu, öne saldırmasına hazırım, yeterli fren, stolden çıkış… işte bu, yaptım, bir daha denemek istiyorum, bir daha derken sanırım 5 kez üst üste yapıyorum. Hepsi aynı mükemmellikte olmasa da, çıkışta kanadı kontrol edişim, Stall, Spin, Mupin, evet çok güçlüsün ama senin iplerin benim elimde, iyi günde, kötü günde, her koşulda seninle birlikte, uyum içinde uçacağız, diyorum sevgilıme, (Orman’da Fantom’a 10 kaplan gücünde diyorlarmış ya, havada da bana birkaç kartal gücünde diyecekler bundan sonra… evet bir ikarus sendromu böyle başlarmış…) Sağdan-soldan spin, popom harnese gömüldü, ipler gitar teli gibi gergin, dönüşteki havanın sesi, bu kanat tekrar normal uçuşa döner mi acaba, derken çekili freni yavaş-yavaş bırakıyorum eşitliyorum, kanat kabarıyor, kanadı kontrol ediyorum. Wingover’la son irtifayı da yedikten sonra, bir kahraman edasıyla inişle, uçuşumu tamamlıyorum.
Plajdaki herkes başıma toplanıp, şimdi beni kutlayacaklar diye etrafıma bakıyorum, bekliyorum bir süre, bekliyorum, eee hadi ama, kamera şakası mı bu? ne gelen var ne giden, herkes kendi havasında, kimi güneşleniyor, kimi sevgilisi ile el ele tutuşmuş geziyor, herkes kendi havasında… Benim için büyük, insanlık için küçük bir adımmış meğer… Allahtan İbrahim var, Tülay Hanım, Altan Bey, Arif hoca var onlar gördü ne büyük (!) bir iş başardığımı… Bir tandem pilotu, “ısrarla üst üste stall deneyen sen miydin?” diyor. Oh be diyorum varlığımızı fark eden biri çıktı…
Buradan Arif (A. Kemal Buhara) hocama, benim için çok heyecan verici günümde beni yalnız bırakmayan, İbrahim’e, Altan Bey’e, Tülay hanıma, çocuklara bakıcı ayarlayamadığımız için, çocuklar için hafta sonu tatilini evde geçiren ve sinirini evin halılarını temizleyerek çıkarmaya çalışan sevgili eşim Gülşah’a çok teşekkür ediyorum.
Ve son teşekkür de Sevgılım (gizli metresim Ozone) Delta’ma. Sen neymişsin be güzelim, sen ne güzel bir şeymişsin, laf aramızda beni hiç şey, senin gibi “uçuramıyor”, bu kadar uzun süre birlikteydik ama hiç böylesine doruklara çıkmamıştık, yaşattıkların ve yaşatacakların için binlerce teşekkür…
Hepinize emniyetli ve keyifli uçuşlar…
Antalya, Falezliler, Selahattin Asmalı
Tebrik ediyorum 
Çok güzel olmuş..