Ben yaşadığım bir kaç tecrübeyi aktarmak istiyorum sizlerin de bu konu ile ilgili tecrübelerinizi öğrenmek isterim.
İlk defa kuşlarla Eskişehir İnönü'de eğitim sırasında karşılaştım. Bir şahin altımdan vın diye geçip gitti, ilk defa böyle birşey yaşadığım için şaşırmıştım. Daha sonra yine İnönü'de diğer arkadaşlarla birlikte uçarken altımızdan karaltı şeklinde birşey geçtiğini farkettik. C tepesi ile B tepesi arasındaki vadiden Güney'e doğru yüzlerce leylek göç ediyordu. Görülmeye değer bir manzaraydı
Her zaman üzerimizden geçen leyleklere tepeden bakmak çok keyifli bir şeydi..
Geçen bahar Gölbaşı'nda iniş yapmaya hazırlanırken tesadüf eseri +4'lük bir termiğe çarptım ve deli gibi tırmanmaya başladım. Termikle cebelleşip durdum, bir kaç dakika sonra 800 metrenin üzerindeydim, telsizden babam bir kartalla aynı termikte olduğumu söyledi. Yelkenkanatta genelde üzerinizde olup biteni çok rahat göremezsiniz. Biraz kanadı fazla yatırıp baktığımda kartalı görebildim. İnanılır gibi değildi kartalla aramızada bir iki metreden daha fazla mesafe yoktu ve hayvan inanılmaz bir rahatlık/güvenle yanımda takılıyordu. O zaman doğru yerde olduğumu anladım
) Biraz sonra kartal 1100 metrede termikten ayrılıp ufukta gözden kayboldu...
En son Ankara/Miğre dağının yakınındaki kel tepede soaring yaparken bir kartalla karşılaştım. O gün hava inanılmaz derecede güzeldi. Çok nadir esen KuzeyDoğu rüzgarı hakimdi ve sabahın 11'inden beri bir derece bile sapmadan esiyordu. Ben de uzun zamandır böyle rüzgar bulamamanın verdiği açlık ve sefaletle
ikibuçuk saattir havadaydım. Herkes yemek için inmemi söylese de ben duymazdan gelip dilim birbuçuk metre dışarıda salyalar akıtarak uçmaya devam ediyordum. Bir ara sol tarafımda bir kartal belirdi ve hayvan gayet sakin bir şekilde yanıma yaklaşıp arada bir beni keserekten önümden geçti ve güney doğu tarafına doğru uzamaya devam etti. Bu bir işaret olmalıydı!!! Daha önce bir kaç kez kartal ve şahinlerin yardımıyla sağlam termikler bulmuş olmamın verdiği heyecanla ve sazanlıkla kartalın peşinden gitmeye başladım. Bir süre gittim herşey yolundaydı, birazdan tepenin yelken bandından çıkıp aynı özgüven ve huzurla birlikte devam ettik. Kartaldaki rahatlığı anlıyorum da başlangıç kanadıyla öle yayıla yayıla peşinden gitmek senin neyine biraz sonra kartal bana nanik yapıp yine önceki seferlerde olduğu gibi ufukta gözden kayboldu. Ben aynen 180 derece geri dönüp kastıra kastıra tepenin çeyrek irtifasında kaldırıcı banta ulaştım. Neyse ki bu tepenin yamaçları aşağıda da yukarıda olduğu gibi oldukça dik. Bu sayede zar zor tepeye tırmanıp eski huzurlu ve özgüvenli ve de salyalı soaring uçuşuma devam etmeye başladım. Umarım kimse görmemiştir derken telsizden "nihohaohaoha!" şeklinde bir uyarı mesajı, biraz sonra da güneşin batması ve artık rüzgarın da yavaştan gaz kesmeye başlaması sonucu bir toplandingle bu konuyu kapattık
Bugün bundan bi tane daha yapmak istiyorum. Yine kuzey doğu rüzgarı ve parlak güneş bekleniyor. Sanırım sabahı getiremiycem. Niaaaaah! Uyumak istiyorum
Herkese bol şans...
