bugün saat 16.00 gibi rüzgar uygun olursa uçmak için falezlere gittim. kanadı serip hazırlanmak üzereyken yanıma niyazi albayrak geldi. biraz önce kalkış yaptıp banda girdiğini ama hava tutmadığı için inişe geçtiğini rüzgarın biraz daha arttığını görünce tekrar kalkış yapmak için piste geldiğini söyledi. ben hazırlandığımda rüzgar uygun gözüküyordu ancak hemen falezlerin dibindeki bayrak yırtılıp söküldüğü için tam olarak nirengi alamıyordum. kanadı çektim ve kısa bir süre tepemde tuttuğumda havanın taşıyacağını anladım ve ileri doğru koşup kalkışımı gerçekleştirdim. banda çok düşük bir yükseklikte girmeme rağmen dönüş yapmayıp kararlı bir şekilde karadan açılmaya devam ettim. ilk kayayı döndükten sonra aslında irtifam çok düşüktü ancak risk alıp ileriye doğru gitmeye devam ettim ve bulduğum bir dinamikle bantta yükseldim ve geri dönecek irtifayı buldum. geri dönerken aklımdan rüzgarın yetersiz olduğu hemen gidip take off'un önünde biraz takılmaya çalışayım olmazsa inerim diye düşündüğümü hazırlıyorum ama nedense birden geri dönüp tekrar banda girmeye çalıştım. ancak bu sefer şansım yaver gitmedi ve geri dönüş yaptığımda artık karaya yetişecek irtifam kalmadığını anladım. suya iniş yapacağım kesinleştiği için önce bacak kolonlarını sonra göğüs kolonunu açtım. son derece kontrollüydüm. suya inmeme bir metre kala frenleri iyice çekip bırakıp kanadın öne doğru hızlanıp üzerime düşmemesini sağladım. herşey normal gözüküyordu. harnesten çıkıp beni kurtarmaya gelmelerini bekleyecektim. ama bir anda ne olduysa harnesten çıkmaya çalışırken bir anda iplerin sağ ayağıma dolandığını farkettim. panik yapmadan çıkartmaya çalıştım ancak bir türlü olmuyordu. ayrıca ayağıma takılan iplerin arasına göğüs kolonunun da takıldığını farkettim. balık tutan iki arkadaş hemen suya atladılar ve ayağımdaki iplerden kurtulmama yardım ettiler. bu arada ben kaskımı ve eldivenlerini çıkarttım kendimi su üstünde tutmaya çalıştım. karadaki arkadaşlar su sporlarına haber verip hemen yanıma bir jet ski göndermişler (sağolsunlar) onun üzerine çıktım. harnesi de yukarıya aldım ve yavaş bir şekilde karaya çıktık. hep birlikte ıslanan malzemeleri yıkadık ve kurutmaya çalıştık. falezdgibi bir yerde suya inmek pek anormal bir durum gibi görünmemesine karşın burda garibime giden çok kısa bir sürede iplerin bacağıma o şekilde nasıl dolandığını anlayamadım. bence en mantıklısı suya inişe bir iki metre kala harnesten aşağıya atlamak. böylece olası bir dolaşma ihtimalini de sıfıra indirmiş oluruz. çok iyi yüzme bilmeme rağmen çok zor anlar yaşadım.
burdan adını bilmediğim ama hiç düşünmeden suya atlayıp ayağıma dolaşan iplerden kurtulmamı sağlayan iki gence, jet skiyle gelip karaya ulaşmamı sağlayan su sporlarından arkadaşlara. ayrıca hemen yardımıma koşup malzemelerimi sahile taşımamı sağlayan ve tüm malzemelerimi sanki kendi malzemeleriymiş gibi özenle yıkayıp kurutan tüm arkadaşlarıma sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. burdan bir kez daha anlaşıldı ki yamaç paraşütü ne kadar öyle gözüksede bireysel bir spor değil bir grup sporudur.
bu arada harnes üreticilerine de burdan bir sitem etmek istiyorum. bence harnesin malzeme koyduğumuz gözü kesinlikle su geçirmez kumaştan yapılmalı. çok fazla bir maliyet artacağına inanmıyorum. telefonum ıslanıp kullanılamaz bir duruma geldi.
bir kötü haber de galiba su yutup orucu kazaya uğrattım sanırım
neyse sonuç olarak hayattayım, bir gün kaza tutarım
